پینت بال
این ورزش برای اولین بار در صحبت‌های دوستانه چارلز گارین و هایل نویل متولد شد در سال ۱۹۸۱ یکی از دوستان مشترک این دو نفر که از ایده اولیه این افراد آگاهی داشت در یک کاتالوگ ابزار کشاورزی به نوعی وسیله پرتاب کننده توپهای ژلاتینی پر از رنگ برخورد نمود.
گلوله‌ی پینت بال یک توپ ژلاتینی کروی است که حاوی رنگ محلول در آب است که پس از برخورد می‌ترکد. این گلوله توسط یک تفنگ با مکانیزم بادی و با سرعت ۲۶۰ تا ۳۰۰ فوت بر ثانیه شلیک میشود. پینت بال ورزش پنهان‌شدن، پیداکردن و شلیک به حریف است و ورزشی است که همه از سن ۱۰ سال به بالا می‌توانند آن را بازی کنند. از طرفی پینت بال یک ورزش خیلی ایمن است. به‌خصوص نسبت به موتورسواری و اسکیت‌سواری. پوشیدن لباس محافظ مانند ماسک، کلاه ایمنی، پد زانو و … برای تمام شرکت‌کنندگان بازی اجباری است. همچنین ورزشکاران زیادی دارد و در تمام دنیا، افراد مشغول بازی کردن هستند.
تیم ملی ایران در این دوره از مسابقات که در مالزی برگزار شد، توانست به قهرمانی دست پیدا کند. در بخش انفرادی رضا بدریان با 8 برد قهرمانی آسیا را از آن خود کرد.
به گزارش فارس، بخش تیمی این مسابقات از تاریخ نوزدهم آبان ماه آغاز شد و تیم منتخب باشگاهی ایران با 22 بازی طی سه روز، به فینال راه یافت و برای قهرمانی در مقابل فرانسه قرار گرفت.
در دیدار فینال تیم پینت بال منتخب ایران با برتری کامل به پیروزی رسید و با 7 برد، مقتدرانه قهرمان آسیا شد.
تیم ملی پینت بال ایران را بابک اسماعیلی، رضا بدریان، آکو شیخ الاسلام، پرهام نظری، مهیار بهرامی، پویا آل ابراهیم، علی پاکانی، نیما زمردی، حمیدرضا موسوی و عبدالله فیروزی به همراه عیسی ساوه شمشکی ریاست انجمن پینت بال کشور همراهی کردند.
فوتبال حبابی زاییده افکار دو نروژی به نام های هنریک الوستاد و یوهان گولدن است. آنها به فوتبال به چشم یک سرگرمی نگاه می کنند که در آن بازیکنان شبیه به یک توپ پلاستیکی روکش دار هستند.با برگزاری اولین مسابقه فوتبال حبابی در سال 2011، تلویزیون نروژ آن را به صورت سراسری پوشش داد و پس از آن با انتشار تصاویر این مسابقه در اینترنت، اشتیاق بازی کردن در این فوتبال مسخره سراسر اروپا را فراگرفت.
